Job 37

1 دل من می‌لرزد؛ 2 گوش دهيد و غرش صدای خدا را بشنويد. 3 او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد. 4 سپس غرش صدای او شنيده می‌شود، غرش مهيب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌كند. 5 صدای او در رعد باشكوه است. ما نمی‌توانيم عظمت قدرت او را درک كنيم. 6 وقتی او برف و باران شديد بر زمين می‌فرستد، 7 مردم از كار كردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند، 8 حيوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خويش پنهان می‌مانند.

9 از جنوب طوفان می‌آيد و از شمال سرما. 10 خدا بر آبها می‌دمد، به طوری كه حتی وسيعترين درياها نيز يخ می‌بندد. 11 او ابرها را از رطوبت، سنگين می‌كند و برق خود را بوسيلهٔ آنها پراكنده می‌سازد. 12 آنها به دستور او به حركت در می‌آيند و احكام او را در سراسر زمين به جا می‌آورند. 13 او ابرها را برای مجازات مردم و يا برای سيراب كردن زمين و نشان دادن رحمتش به ايشان، می‌فرستد.

14 ای ايوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفكر كن. 15 آيا تو می‌دانی كه خدا چگونه تمام طبيعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌كند؟ 16 آيا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آيا تو عظمت اين كار خدا را می‌توانی درک كنی؟ 17 آيا وقتی زمين زير وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهايت از گرما به تنت چسبيده است، 18 تو می‌توانی به خدا كمک كنی تا وضع آسمان را كه مانند فلز سخت است تغيير دهد؟

19 آيا تو می‌توانی به ما بگويی چگونه بايد با خدا مواجه شد؟ ما با اين فكر تاريكمان نمی‌دانيم چگونه با او سخن گوييم. 20 من با چه جرأتی با خدا صحبت كنم؟ چرا خود را به كشتن دهم؟ 21 همانطور كه در يک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانيم به تابش خورشيد نگاه كنيم، 22 همچنان نيز نمی‌توانيم به جلال پرشكوه خدا كه از آسمان با درخشندگی خيره‌كننده‌ای بر ما نمايان می‌شود خيره شويم. 23 ما نمی‌توانيم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببريم. او نسبت به ما عادل و رحيم است و بر كسی ظلم نمی‌كند، 24 و تحت تأثير داناترين مردم جهان نيز قرار نمی‌گيرد، از اين جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد.